Rozmowa się rwie – źle, ale czasem ciągniemy rozmowę i nie wiemy jak zakończyć.

Najlepszy sposób – przypomnieć sobie, dlaczego w ogóle zaczęliśmy rozmawiać. Kończymy podsumowaniem nawiązującym do celu rozmowy.

Na przykład chłopak chciał zaprosić dziewczynę na randkę, zgodziła się, a potem rozmowa się jeszcze potoczyła dalej. Nie chce jej zamęczyć, żeby nie zmieniła zdania . Co robi?

„Bardzo się cieszę, że udało nam się na jutro umówić. Kupię bilety i będę czekać na ciebie o 17:00 przed Areną. Jeśli wejdziemy trochę wcześniej będziemy mieć lepsze miejsca na koncercie, pasuje ci?”

Podsumuj i pochwal. Sensowne, krótkie podsumowanie, zwłaszcza jeśli pochwalimy wkład drugiej osoby w rozmowę jest najlepszym sposobem jej zakończenia. Kilka przykładów:
- „Świetnie się rozmawiało z kimś kto tyle wie o oprogramowaniu open source. Liczę na te linki, o których mówiłeś. Tu jest mój e-mail.”
- „Dzięki, że zapoznałeś mnie z Maciejem. W końcu wychodzę ze skorupy i zaczynam poznawać nowych ludzi.”
- „Cieszę się, że mogłem porozmawiać z kimś kto lubi te same filmy.”

Gotowe teksty. Kolejny sposób kulturalnego zakończenia to przygotować sobie zawczasu kilka tekstów. Np.
- „Chcę jeszcze złapać kilka osób, póki nie rozeszli się, dziękuję za rozmowę.”
- „Dobrze się rozmawiało, ale obowiązki gonią, muszę lecieć.”
- „Lecę coś przekąsić, konam z głodu, do zobaczenia.”

Tu nie chodzi o zmyślanie wymówek, trzymaj się tego, co mówisz. Jeśli mówisz, że lecisz do domu, a za chwilę rozmówca widzi cię śmiejącego się z kimś innym, dostaniesz etykietkę krętacza.

Kolejna strategia zakończenia rozmowy – poproś o wskazówki. Np. „Potrzebuję kogoś kto się zna na piłach elektrycznych, bo ścinałem drzewo na działce i mi padła. Wiesz kogo warto o to zapytać?”

Są dwie możliwości. Albo powie: „zapytaj Sławka” i wtedy możesz pójść w kierunku Sławka, albo odpowie, że nie wie, wtedy przepraszasz i mówisz, że ruszasz na dalsze poszukiwania.

Inne przykłady:
- „Nie wiesz, czy jest tu dziś ktoś kto… (Wie coś więcej o teście gimnazjalisty, przygotowywał już projekt z historii współczesnej, jest dobry w grze w …, był już na obozie Towarzystwa Gimnastycznego Sokół, uczył się futbolu amerykańskiego, zna się na programach do miksowania muzyki na tabletach, robił kurs…)”

Jeżeli nie chcesz narażać rozmówcy na samotne stanie w kącie, możesz zaproponować, żeby tobie towarzyszył. Np.
- „Widzę kumpla z którym gram w kosza, chcę z nim pogadać o najbliższym meczu, pójdziesz ze mną, czy wolisz tu zostać?”
- „Strasznie mi się chce pić, idę do barku, też chcesz coś pić, idziesz ze mną?”
-„Chciałbym posłuchać, o czym mówi ta grupa, dołączasz się?”
- „Zaraz zaczyna się konkurs, chcę z nim wziąć udział, ty też?”

Pamiętaj, że ostatnie wrażenie jest równie ważne jak pierwsze. Możesz zepsuć dobre wrażenie przez jedno głupie zdanie na koniec rozmowy, dlatego to też warto przemyśleć zawczasu.

Acha. Jeśli myślisz, że to jedna wiekla ściema, ktoś zrobił na ten temat badania naukowe: